In de media

Verpleegkundige en blogger Frank van Eis (22) ging wel vol overtuiging de zorg in. ,,Ik wist al heel vroeg dat ik dit wilde gaan doen. Dat kwam eigenlijk door mijn oma. Ze was een hele actieve vrouw. Op redelijk hoge leeftijd wilde ze zelfs nog wel met me in de achtbaan. Maar langzaam maar zeker ging het slechter met haar. Rond mijn twaalfde werd ze steeds minder mobiel en belandde ze uiteindelijk in bed in een verpleeghuis. Door de ziekte van Alzheimer ging ze ook cognitief achteruit.’’

Daar bezocht de jonge Frank haar geregeld. ,,Ik verzorgde haar ook en gaf haar eten. Toen zag ik hoeveel je zo voor iemand kan betekenen.’’

Frank volgt nog een opleiding op HBO-niveau, maar werkt daarnaast al als flexmedewerker in het Waterlandziekenhuis in Purmerend. ,,Dat is soms zwaar, maar beide doen heeft ook voordelen. Nieuwe theorie kan ik gelijk toepassen. En in de praktijk leer je elke dag nieuwe dingen. Het verveelt nooit.’’

Hij merkt dat niet iedere man zo makkelijk de zorg instapt als hij. ,,Ik hoor weleens van mannen dat ze twijfelen. Dat komt echt door het oppervlakkige beeld dat er van de zorg bestaat. Het lijkt alsof je de hele dag oude vrouwtjes aan het wassen bent, totaal niet stoer dus.’’

Daar wil Frank verandering in brengen. ,,Ik ben een blog begonnen om te laten zien wat werken in de zorg echt inhoudt. Het is wel stoer, want je draagt een enorme verantwoordelijkheid. En mensen die naar het ziekenhuis moeten, zijn nu eenmaal ziek. Dat maakt ze heel afhankelijk. Jij verzorgt ze, maar bent ook hun vraagbaak.’’

Hij moedigt mannen aan de sprong te wagen. ,,Lijkt het je wat, twijfel dan niet. Als je op deze manier iets voor iemand kan betekenen, geeft dat zoveel voldoening. Dat is één van de mooiste gevoelens die er bestaat.’’